Vriendenkring Flossenbürg-Geluwe vzw
De broers
Gilbert, Daniël en Marcel Durnez
De broers werden opgepakt in Frankrijk en naar de gevangenis van Melun gebracht.Van daaruit werden ze naar het verzamelkamp te Compiègne gebracht. Daar werden naast werkweigeraars ook gearresteerde Joden en verzetsleden bij elkaar gebracht om op transport naar de kampen gezet te worden. Op 27 april gebeurde dat ook met de Durnez-broers. Marcel vertelde dat er zoveel mensen in hun wagon werden geduwd dat ze slechts om beurt konden gaan zitten. Ze kregen een klein rantsoen, hadden geen water of geen toilet. Daarom deden ze hun behoefte in een laars. Na enkele dagen reizen kwamen Marcel, Daniël en Gilbert aan in Auschwitz. Daar moesten ze al hun persoonlijke spullen afgeven, werden ze onthaard en ontluisd. Marcel kreeg het nummer 185497 op zijn arm getatoeëerd. Ze bleven amper twee weken in Auschwitz, waarna ze naar Buchenwald werden gebracht. Na een week in quarantaine werd Marcel samen met zijn broers naar Flossenbürg gebracht. Daar kwamen ze aan op 25 mei 1944.
Marcel werd er tewerkgesteld in de Messerschmitt Halle 2004 Abteilung 11 waar hij aan de Messerschmitt Bf 109 werkte. Bij de inschrijving in het kamp had hij een beroep opgegeven, waardoor hij als "specialist" werd beschouwd. De zogenaamde "specialisten" werden als kostbaar beschouwd voor de oorlogsindustrie. Zij ontsnapten aan het werk in de steengroeve en de bosbouw, veel hardere en gevaarlijkere Aussenkommandos.
Daniël, Marcels oudere broer, werd ziek en moest naar het Revier. Hij bleek tuberculose te hebben. Zonder de nodige medicijnen was hij ten dode opgeschreven. Desondanks bleef hij voor zijn jongere broer zorgen. Bij zieke barakgenoten verzamelde hij soep of brood dat hij 's avonds doorspeelde aan Marcel die hem tegen de regels in bleef opzoeken. Na enkele weken kreeg de ziekte Daniël helemaal in zijn greep en op 27 januari 1945 stierf hij. Ook voor Gilbert kende het verblijf in Flossenbürg geen goed einde. Hij was gewond geraakt in de steengroeve en de wonde genas niet. Hij had steeds meer moeite om te stappen, hinderde daardoor het werk en werd daarom hard aangepakt door de Kapo's. Op 13 april 1945 overleed Gilbert. Marcel was nu de enige van de drie broers die nog leefde.
Korte tijd later werd Flossenbürg ontruimd. Na enkele dagen en zowat 100km stappen kwamen ze aan in Thierlstein, waar ze op Amerikaanse eenheden botsten. De bewakers gingen op de loop of werden neergeschoten. 23 april 1945: eindelijk bevrijd! Daarmee waren alle problemen nog niet achter de rug. De Amerikanen waren nog in volle strijd met Duitse troepen gewikkeld en de voormalige KL-gevangenen moesten voor zichzelf zorgen. Marcel trok met enkele andere Vlamingen van de ene boerderij naar de andere om aan eten te geraken. Via Roding kwamen ze in Nürnberg waar ze op de trein richting België gezet werden. Op 18 mei 1945 was Marcel Durnez eindelijk weer thuis.